In WZC Immaculata begeleidt een medewerker bewoners en familie om samen een persoonlijk vitrinekastje op te bouwen. Dit kastje, aan de kamerdeur, geeft het levensverhaal en de persoonlijkheid van de bewoner visueel weer. Het levensverhaal staat centraal in hun biografische dienstverlening. Daardoor komt het gesprek makkelijk op gang over zijn leven. Deze gesprekken kunnen gevoerd worden aan de hand van narratieve zorg, waarbij de focus op het persoonlijke levensverhaal van de oudere ligt met aandacht voor de context en de sociale en maatschappelijke geschiedenis. Bewoners en families ontdekken zo elkaars interesses, ontdekken de kennis en vaardigheden die elke bewoner uniek maken. Deze kastjes zorgen er mee voor dat er nieuwe sociale contacten ontstaan tussen bewoners en familie, een nieuw sociaal netwerk kan gevormd worden.
Panelgesprekken
Bij de huidige bewoners zijn de meningen verdeeld. Sommigen hebben liever een boek, anderen hebben liever iets om naar te kijken.
Toekomstige bewoners en mantelzorgers vinden het een goed idee maar zouden het kastje inrichten met het eigen netwerk in plaats van met werknemers.
De werknemers zelf zijn geen voorstanders. Voor hen wijkt dit te ver af van het idee ‘zoals thuis’.