Wanneer je in een woonzorgcentrum komt, zie je vaak lange gangen, grote groepen die samen eten, weinig kleur, …
Deze drukte kan voor ouderen storend zijn. Dit zou men eventueel kunnen oplossen door de afdelingen nog eens onder te verdelen in kleinere groepjes.
Op elke afdeling zouden er meerdere huiselijke eetplaatsen en keukens kunnen zijn, waardoor bewoners in een kleinere groep kunnen koken en eten.
Dankzij deze kleinere leefgroepen is het voor de bewoner gemakkelijker om contacten te leggen. Ook kan de relatie met het personeel hierdoor hechter worden.
Wanneer de leefgroep kleiner is, kan men sociale relaties gemakkelijker aangaan en zal het thuisgevoel bevorderd worden.
Hoewel dit natuurlijk niet in elk woonzorgcentrum in Vlaanderen mogelijk is omwille van praktische en financiële beperkingen, vinden we dit wel een mooi praktijkvoorbeeld, omdat je op deze manier een deel van het kleinschalig genormaliseerd wonen probeert te integreren in het woonzorgcentrum.
Naast de kleinere groepen hebben ouderen met dementie ook behoefte aan voorspelbaarheid en herkenbaarheid. Dit geldt ook bij de indeling van de levenssferen. Vaak ziet men in woonzorgcentra in België dat er een vermenging is van de verschillende levenssferen. Er wordt zowel gegeten als bingo gespeeld in dezelfde ruimte. Het vermengen van de levenssferen is typerend voor een totaalinstituut. Dit kan zorgen voor verwarring bij mensen met dementie. Om dit te vermijden, kan men elke ruimte een andere herkenbare levenssfeer toekennen. (Driesen et al., 2008).
Klik hier voor 'Ouderen aan het woord over kleinere leefgroepen'